بی نشانی...
تکه های نانی را که به نشانه
جا گذاشتیم
پرندگان خوردند.
اما سنگ ها را چه کسی ...!؟
نه تکه های نان
و نه سنگ ها
نشانی خوبی نیستند؛
ما گمشدگان بی نشانی خویشیم
"یاور امیدی"
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد