من خوبم! خوب...

 

هووم ... این ساعت از روز ، رقیق می شود این مه !

هر چه که به سمت شب می روم ، غلیظ تر است این مه موهوم ! غلیظ تر و شهوت آلوده تر ...

من ، خوبم ! باور کن که خوبم !

می خوانم ؛ می نویسم ؛ گوش می دهم ؛ بهم میریزم ؛ گریه می کنم ؛ ضجه می زنم ؛ می خندم !

 باز ، می نویسم و ....

من ، باور کن که خوبتر از این نمی توانم باشم !  

 

پ.ن: این روزها عجیب به دروغ گفتن عادت کرده ام.