شعری از حسین پناهی عزیزم...
ما، در هیئت پروانه هستی,
با همه توانایی ها و تمدن هامان شاخکی بیش نیستیم.
برای زمین هفتاد کیلو گوشت با هفتاد کیلو سنگ تفاوتی ندارد!
یادمان باشد کسی مسئول دلتنگی ها و مشکلات ما نیست!
اگر رد پای دزد آرامش و سعادت را دنبال کنیم,
سرانجام به خودمان خواهیم رسید,
که در انتهای هرمفهومی نشسته ایم,
و همه ی چیز های تلنبار مربوط و نامربوط را زیر و رو میکنیم!
به نظر میرسد انسان اسانسورچی فقیری است که چرخ تراکتور می دزدد!
البته به نظر میرسد! … تا نظر شما چه باشد؟
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد